St. Astier
Blijf op de hoogte en volg Fred
15 Juli 2014 | Frankrijk, Saint-Astier
Het is half negen en ik zit hier op het terras aan de oever van de kronkelende L'Isle na te genieten van weer een prachtige dag en ik bedenk mij dat ik al op de helft ben.
Als boekhouder kun je dan een tussenbalans opmaken.
Om te beginnen met mezelf. Natuurlijk denk je als het eenmaal zo ver is, gaat me dit ook lukken? Je kunt wel willen maar er zijn zaken die mis kunnen lopen. Ik ben er nog niet maar het gaat zo goed, ik had geen dag willen missen. De rugzak van 14 kg. woog de eerste dagen 18 kg. en nu nog maar 10 kg. en toch zit er hetzelfde in. Van de 15 blaren-pleisters heb ik er nog 14 over. Ik vind het fijn elke dag met Ans te bellen en te appen, maar ook om het verslagje te maken en de reacties hierop te lezen. Het voelt niet als vakantie, het is vakantie.
Dan wat betreft Frankrijk en de Fransen. Wat mij vooral opvalt is het respect voor de voetganger. Ze geven richting aan naar links zodat ik weet dat ze mij hebben gezien en gaan ruim over de middenstreep.
Om half zeven s'morgens staan ze al bij de Tabac/Bar/PMU hun poppenhuis kopje koffie te drinken en te gokken om vervolgens bij de boulanger een stokbrood te halen en soms al op weg naar huis daar wat van af te plukken
Het petit dejeuner is vaak ook petit met vooral veel zoetigheid hoewel dit in de hotels wat beter aan het worden is.
Iedereen groet elkaar met minimaal bonjour en "ca va?", ca va! Maar is men maar een beetje beter met elkaar bekend dan is het: wang rechts smak / wang links smak. Er wordt wat afgesmakt op een dag.
Sta je in een dorp wat hulpeloos te kijken dan is de kans groot dat iemand vraagt of men kan helpen. Natuurlijk helpt de schelp op mijn rugzak daar ook wat bij.
Tot slot, er staat veel a vendre (maar dat is bij ons niet anders) maar als je vooral in de kleinere gehuchten ziet wat voor een bouwval te koop staat, dan vraag ik me af wie hier nog in is geïnteresseerd.
Ik sluit mijn computer en log uit, de eindbalans zal wel ergens in september gereed komen.
Au revoir et a bientot.
PS: Het zal zijn opgevallen, maar aan allerlei accent graves en hoetjes etc. doe ik niet mee, ik ben al blij dat het zo al lukt met 1 vinger op een veel te klein toetsenbord
Als boekhouder kun je dan een tussenbalans opmaken.
Om te beginnen met mezelf. Natuurlijk denk je als het eenmaal zo ver is, gaat me dit ook lukken? Je kunt wel willen maar er zijn zaken die mis kunnen lopen. Ik ben er nog niet maar het gaat zo goed, ik had geen dag willen missen. De rugzak van 14 kg. woog de eerste dagen 18 kg. en nu nog maar 10 kg. en toch zit er hetzelfde in. Van de 15 blaren-pleisters heb ik er nog 14 over. Ik vind het fijn elke dag met Ans te bellen en te appen, maar ook om het verslagje te maken en de reacties hierop te lezen. Het voelt niet als vakantie, het is vakantie.
Dan wat betreft Frankrijk en de Fransen. Wat mij vooral opvalt is het respect voor de voetganger. Ze geven richting aan naar links zodat ik weet dat ze mij hebben gezien en gaan ruim over de middenstreep.
Om half zeven s'morgens staan ze al bij de Tabac/Bar/PMU hun poppenhuis kopje koffie te drinken en te gokken om vervolgens bij de boulanger een stokbrood te halen en soms al op weg naar huis daar wat van af te plukken
Het petit dejeuner is vaak ook petit met vooral veel zoetigheid hoewel dit in de hotels wat beter aan het worden is.
Iedereen groet elkaar met minimaal bonjour en "ca va?", ca va! Maar is men maar een beetje beter met elkaar bekend dan is het: wang rechts smak / wang links smak. Er wordt wat afgesmakt op een dag.
Sta je in een dorp wat hulpeloos te kijken dan is de kans groot dat iemand vraagt of men kan helpen. Natuurlijk helpt de schelp op mijn rugzak daar ook wat bij.
Tot slot, er staat veel a vendre (maar dat is bij ons niet anders) maar als je vooral in de kleinere gehuchten ziet wat voor een bouwval te koop staat, dan vraag ik me af wie hier nog in is geïnteresseerd.
Ik sluit mijn computer en log uit, de eindbalans zal wel ergens in september gereed komen.
Au revoir et a bientot.
PS: Het zal zijn opgevallen, maar aan allerlei accent graves en hoetjes etc. doe ik niet mee, ik ben al blij dat het zo al lukt met 1 vinger op een veel te klein toetsenbord
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
